Oisterwijk

Sinds een maand woont Ali in het diaconiehuisje van de Protestantse gemeente in Oisterwijk. Een fijne plek voor de politieke vluchteling uit Turkije, want hier ‘kende hij al een paar mensen’. Ali voelde zich snel thuis. Jantsje Bakkeren is vanuit de diaconie betrokken bij dit Thuisgeef-initiatief en ze vertelt er graag over.

Een ‘thuis’ bieden
Het is niet voor het eerst dat het diaconiehuisje van de PKN gemeente in Oisterwijk gebruikt wordt voor de opvang van een vluchteling. Jantsje: “Van oorsprong werd dit huisje door de diaconie aangeboden aan gemeenteleden die het niet zo breed hadden. Maar inmiddels heeft het huisje al heel wat jaren een andere bestemming, maar nog altijd vanuit hetzelfde gedachtegoed: een ‘thuis’ bieden aan mensen die het ontzettend hard nodig hebben.”

Tussen wal en schip
Zo doet het huisje al jarenlang dienst als opvangplek voor ontheemden. Jantsje: “Het werd soms jarenlang bewoond door dezelfde mensen, die ergens op ons pad waren gekomen.” Zo’n tien jaar geleden veranderde dat. “We wilden graag meer mensen helpen. Daarom besloten we alleen díe mensen op te vangen, die anders tussen en wal en schip dreigden te raken.” Dit waren bijvoorbeeld vluchtelingen die een afwijzing hadden gekregen door een procedurele fout. Jantsje: “Zij konden met behulp van advocaten opnieuw een aanvraag indienen, maar in de tussentijd stonden ze op straat. In samenwerking met Vluchtelingenwerk Tilburg boden wij die mensen dan een tijdelijk onderkomen aan in ons huisje.”

Niet altijd bewoond
Op een gegeven moment bleek het door allerlei omstandigheden steeds lastiger te worden om vluchtelingen te vinden die in aanmerking kwamen voor het huisje in Oisterwijk. Jantsje: “Mensen hebben soms verschrikkelijke dingen meegemaakt en kampen met trauma’s; zij hebben behoefte aan professionele hulp en begeleiding. Die kunnen wij ze helaas niet bieden.” Het diaconiehuisje in Oisterwijk werd hierdoor niet altijd bewoond, maar stond nooit lang leeg.

‘In Ter Apel liggen mensen op straat; wat kunnen we doen?’
Na verloop van tijd ontstond er binnen de kerk en de diaconie de behoefte om weer meer mensen te kunnen helpen. “In die periode kwam het aanmeldcentrum in Ter Apel regelmatig in het nieuws, vanwege de grote stroom vluchtelingen en het tekort aan opvangplekken. Verschillende gemeenteleden klopten bij ons aan en zeiden: “in Ter Apel liggen de mensen
op straat, kunnen wij niet wat voor ze betekenen?” Toen hebben we gekeken welke stappen we konden ondernemen.”

Helemaal op ingericht
Al gauw kwam de Thuisgevers als initiatief in beeld, vertelt Jantsje. “We hebben contact gezocht om te kijken welke mogelijkheden er waren. We waren er met ons huisje al helemaal op ingericht, dus veel hoefde er niet te gebeuren.” Na het nodige regelwerk kwam al gauw de eerste statushouder in beeld: Ali. “Het is gelukkig allemaal ontzettend fijn en soepel verlopen!”, vertelt Jantsje enthousiast.

Een bijzonder kaartje
Ali woont nu een maand in het huis en is al helemaal gesetteld. Jantsje: “Hij was al een beetje bekend in Oisterwijk, omdat hij hier een paar vrienden heeft. Hij voelde zich dus al snel thuis, dat is heel fijn voor hem.” Over Ali’s intrek in het huisje vertelt ze lachend: “we hadden een welkomstpakketje voor hem gemaakt met bloemen en een kaartje. Vooral dat kaartje vond hij zo bijzonder, dat was hij helemaal niet gewend vertelde hij. Toen heeft hij zelf ook een paar kaartjes geschreven en bij de buren in de bus gedaan. Geweldig toch?”