Neem dan contact op met het projectbureau van de Thuisgevers via welkom@dethuisgevers.nl of 06-21903658.
Pers kan contact opnemen met Henrica de Vries, via henrica@dethuisgevers.nl of 06-1386 2062
Meysam Hedari (31) kwam zeven jaar geleden als asielzoeker van Iran naar Nederland. In Breukelen kreeg hij pal voor kerst, samen met vijf andere statushouders, een woning aangeboden vanuit De Thuisgevers en de Breukelse Protestantse wijkgemeente. Een belangrijke stap op weg naar definitieve huisvesting. Breukelen is een van de eerste Thuisgeef-initiatieven dat geopend is.
Hij liet zijn ouders en zus achter in Zuid-Iran. Voor Meysam, die de islam had losgelaten en vrij wilde kunnen denken, was het in zijn geboorteland niet langer veilig. Het maakte dat hij op zijn 24ste in Nederland asiel aanvroeg. Inmiddels zeven jaar en vele verblijfplaatsen verder spreekt hij al goed Nederlands. Tijdens de koffie met een sneetje kerstbrood in zijn nieuwe onderkomen doet hij zijn verhaal.
Illegaal
Het was geen gemakkelijke weg die Meysam na aankomst in Nederland aflegde. Na twee maanden in een voormalige gevangenis in Amsterdam, werd hij doorgeleid naar het asielzoekerscentrum (azc) in Zeist. Meerdere verhuizingen volgden. Hij vertelt: “In Zeist bracht ik 17 maanden door in afwachting van een beslissing van de IND (de Immigratie- en Naturalisatiedienst). Die oordeelde uiteindelijk negatief: ik kreeg geen verblijfsvergunning, want mijn probleem in Iran was onduidelijk. Toch ben ik in Nederland gebleven, illegaal, want teruggaan naar Iran was geen optie. Dat heeft zo’n drie á vier jaar geduurd. Geld had ik niet, maar er zijn organisaties die je in zo’n situatie kunnen helpen.”
Slechte wifi
Zo kreeg Meysam al snel opvang bij Toevlucht, eerst alleen voor de nacht, daarna 24 uursopvang. Na vier jaar vroeg hij opnieuw asiel aan en kwam hij terecht in het azc in Leersum. De periode in het azc was vooral geestelijk heel zwaar, vertelt hij. “In Leersum deelde ik een kamer met drie mannen van heel andere leeftijden. We hadden geen match. We deden alles in die kamer: eten, slapen, tv kijken… geen enkele privacy. En we hadden ook nog eens veel overlast van onze Afrikaanse buren.” Meysam herinnert zich dat er vanwege corona geen activiteiten buiten de deur waren en dat de bibliotheek gesloten was. Ook was de wifi heel slecht. “Dat vond ik het vervelendst, want ik kon daardoor maar weinig contact hebben met mijn familie in Iran. Het was echt moeilijk, maar je móet de situatie accepteren; er is geen andere optie.”
‘Je moet de situatie accepteren, er is geen andere optie’
Focus op taal
Na een jaar in Leersum kwam er goed nieuws. Meysam kreeg alsnog een verblijfsvergunning. De IND was nu wél overtuigd van de moeilijke situatie in Iran. Via Takecarebenb kreeg hij onderdak bij een gastgezin in Utrecht tot hij – en dat kwam heel onverwacht – de pastorie in Breukelen kon betrekken. Daar is hij heel blij mee. “Het voelt goed, het is een leuk huis. Ik heb mijn huisgenoten hier ontmoet. We hebben ieder een eigen kamer en we kunnen Arabisch met elkaar praten, want we komen allemaal uit Arabische landen: Jemen, Soedan, Syrië en Iran. Deze plek is nog tijdelijk, een half jaar, dus ik kan me nog niet helemáál settelen. Mijn toekomstplannen moeten nog heel even wachten. Ondertussen wil ik me focussen op de Nederlandse taal. In Utrecht ga ik twee dagen per week een taalcursus volgen.”
Toekomstplannen
In Iran studeerde Meysam elektrotechniek en werd hij baas van een internetcafé. Plannen voor een gezamenlijk bedrijf in Nederland smeedde hij afgelopen periode met twee collega‘s. “We willen de fashionbranche in. Ik doe de foto- en videografie, mijn ene collega zoekt klanten en de andere doet de editing. We beginnen met het uitbreiden van mijn portfolio. Daaraan ben ik begonnen in de 24-uursopvang. Het is nog even zoeken, maar het komt zeker goed.“