Home » Vrijwilligers over hun werk voor De Thuisgevers: ‘Je moet nieuwsgierig zijn en van mensen houden’

Vrijwilligers over hun werk voor De Thuisgevers: ‘Je moet nieuwsgierig zijn en van mensen houden’

In hartje Breukelen begint een groep statushouders al aardig te wennen. Zij wonen tijdelijk in de pastorie van de Protestante gemeente op het Kerkplein. Zes sociaal begeleiders maken deze nieuwe burgers wegwijs in hun nieuwe woonomgeving en stoppen hier met liefde een deel van hun vrije tijd in. Wat doen deze vrijwilligers zoal en wat drijft hen? We brachten een bezoek aan de pastorie om hun verhaal te horen en de praktijk te aanschouwen.

De koffie pruttelt al als rond tienen de woonkamer van de oude domineeswoning zich vult met vrijwilligers en bewoners. Kletskoppen en ontbijtkoek op tafel maken het meteen Hollands gezellig. Salah (30) uit Sudan heeft de rol van gastheer op zich genomen en vraagt in zijn beste Nederlands wie er koffie wil. Terwijl hij de kopjes volschenkt, wisselen Dick, Tom, Frits, Gé en Beppie ervaringen uit. Zij zijn de vrijwillige begeleiders van de op dit moment vier mannelijke bewoners van het huis. De vijfde bewoner zit nog in een logeerregeling in Naarden. Hij komt zodra zijn inburgering begint. Ook de anderen beginnen binnenkort aan hun inburgering. De initiatiefnemer Bertine Oosthoek is eveneens aanwezig. Zij is landelijk kwartiermaker voor De Thuisgevers en coördinator van de betrokken vrijwilligers.

Aan iedere bewoner van het huis is een begeleider gekoppeld die helpt met de taal, het vinden van sociale bezigheden en met allerhande praktische zaken. Frits (68) en Beppie (66) doen dat samen. Op die manier is het voor Beppie nog te behappen, want zij heeft een baan en nog ander vrijwilligerswerk.

Langzaam praten en goed articuleren
Het gesprek gaat over de soms moeilijke Arabische namen van de nieuwkomers. De spelling is belangrijk voor de officiële aanvragen waarbij zij de bewoners helpen. Tom (63) lost het soms op door een foto van de naam te maken. “Dan kan er niks misgaan.” Tom is voormalig onderwijzer en geeft de bewoners op woensdagmiddag taalles. Pedagogische ervaring genoeg, maar Nederlands leren aan mensen met een heel andere moedertaal én een ander schrift, is ook voor hem een uitdaging. Gelukkig spreken de mannen door hun verblijf in azc’s wel een béétje Nederlands. Tom: “Het beste is om heel langzaam te praten en goed te articuleren. Ter ondersteuning switch ik vaak naar Engels.”

Dick (80) komt wekelijks converseren met 37-jarige Mohammed uit Yemen. Vandaag nam hij het spelletje ‘Maan roos vis’ mee, dat hij met zijn kleinkinderen speelt. Doel van het spel is om de ontbrekende letters bij afbeeldingen in te vullen. “Zo koppel je meteen de spelling en de uitspraak,” legt hij uit.

Frits en Beppie begeleiden de 43-jarige Behrang. Behrang drumt graag en heeft op zijn kamer een elektrisch drumstel. Een demonstratie geeft hij maar al te graag. Maar de toehoorder moet wel even een koptelefoon op, want anders is er slechts het doffe geluid van een drumstick op een kunststof plaatje. Frits gooit ondertussen iets in de groep: “Behrang wil graag twee dagen gaan werken. Tom, weet jij nog iets?” Tom oppert meteen: “Vrijwilliger Voedselbank…? Wandelen met oude mensen misschien…?” Behrang volgt het gesprek en ziet een rol bij de Voedselbank wel zitten, want die zit naast de pastorie. Dat wordt vervolgd.

Een foto die alles zegt
Terwijl een paar bewoners in de recreatieruimte de sjoelbak ter hand nemen, vertellen de vrijwilligers waarom zij meedoen aan het Thuisgevers-initiatief. Voor Tom zegt een foto die hij laatst tegenkwam alles: drie breed lachende jongetjes op een trap ergens in een kolonie. Puur, vol levensgeluk en verbonden. Dat zij verschillende huidskleuren hebben doet er voor hen niet toe. “Zo zou het moeten het zijn,” zegt Tom. Frits was geestelijk verzorger van gedetineerden in het buitenland. Zijn diepste drijfveer is het geloof. “Jezus heeft zich dienstbaar opgesteld, dat moeten wij ook doen.” Beppie vindt het verruimend om iets voor vluchtelingen te betekenen. Samen met Frits begeleidde zij vanuit Vluchtelingenwerk al een Afghaans gezin. “Je ziet hoe hard die mensen moeten werken om een plekje te vinden,” licht ze toe. Gé (67), die de 30-jarige Salah uit Sudan begeleidt, sluit zich aan bij haar collega’s. De gepensioneerd theoloog wil liever iets dóen, dan zich te ergeren aan de vooroordelen in de samenleving. Ook Dick deed jaren vluchtelingenwerk. Mensen helpen geeft hem een goed gevoel.

Het helpt als je het als groepje doet
“Voor dit werk moet je nieuwsgierig zijn en van mensen houden,” zegt hij. Gé vult aan: ”Het helpt als je het als groepje doet en elkaar kunt raadplegen. We hebben twee appgroepen: een met elkaar en een met de bewoners erbij. Zo kun je elkaar makkelijk informeren. Ook bewoners zelf kunnen je helpen. Salah hielp me met het uploaden van een foto bij zijn documenten.” Frits tipt: “Laat de mensen zelf met ideeën komen, dring niks op. Misschien ervaren zij dat als denigrerend. Ik heb voor Behrang een U-pas aangevraagd, maar verder hou ik de handen zoveel mogelijk op de rug. Hij moet maar aangeven of hij ermee wil sporten of naar de bieb wil.”

De sjoelbak trekt ondertussen steeds meer aanwezigen. Al sjoelend oefenen Tom en Mohammed met Nederlands. Mohammeds speciale wijsvingertechniek helpt hem helaas niet naar de overwinning. Het spel van Gé en Anouar gaat er fanatiek aan toe. “Hij is goed hoor”, zegt Gé over haar tegenspeler. Naast de sjoelbakruimte roffelen bewoners om beurten op het tweede drumstel in het huis. De sfeer in het mannenhuis is uitstekend.

Delen op Facebook Delen op X Delen op LinkedIn Delen via Email