Home » ‘Dankbaar dat ik een veilige plek kon bieden’ portret van een Thuisgeefinitiatiefnemer

‘Dankbaar dat ik een veilige plek kon bieden’ portret van een Thuisgeefinitiatiefnemer

“Doe het gewoon.” Dat zou ze willen zeggen tegen mensen die twijfelen of ze hun vrijstaande ruimte willen verhuren om tijdelijk vluchtelingen op te vangen. Een portret van Thuisgeefinitiatiefnemer Jojanneke ten Brinke.

Aan een ruim opgezette straat in Dalfsen bij Zwolle ligt de vrijstaande fysiotherapiepraktijk van Jojanneke ten Brinke (44), met parkeerruimte rondom. Op de begane grond van de praktijk werken de veertien fysiotherapeuten die Jojanneke in dienst heeft en nog wat ondersteunend personeel.
De eerste verdieping verhuurde Jojanneke lange tijd aan een thuiszorgorganisatie. Totdat die eruit groeide en verhuisde. Toen zei een collega, die destijds een Oekraïense moeder en dochter opving: “Misschien kun je er vluchtelingen opvangen?”. Dat vond Jojanneke een mooi plan. Het lot van vluchtelingen – en dan met name vluchtelingenkinderen – heeft haar altijd al aangegrepen. Ze belde de gemeente.

Bij de gemeente Dalfsen is Programmamanager Vluchtelingen Jos Elshof groot fan van de Thuisgevers. Volgens hem helpen ze het asielvraagstuk op te lossen vanuit de lokale samenleving. Hij adviseerde Jojanneke dan ook een afspraak met de Thuisgevers te maken en dat deed ze. Tijdens een online ontmoeting met de Thuisgevers vertelde Jojanneke dat ze overwoog vluchtelingen op te vangen. Maar dat ze het belangrijk vond dat haar team zich veilig bleef voelen en dat haar patiënten geen hinder zouden ondervinden. De Thuisgevers wisten al haar twijfels weg te nemen. Zo kwam het dat de gemeente de bovenetage van Jojanneke’s praktijk tijdelijk ging huren en geld beschikbaar stelde voor de aanleg van een doucheruimte. De Thuisgevers adviseerden Jojanneke waar nodig en zochten verbinding met Vluchtelingenwerk en de plaatselijke diaconie voor draagvlak en hulp. Ook regelden de Thuisgevers een buddy om het gezin dat boven de praktijk zou komen te wonen te begeleiden.

“Nou”, vertelt Jojanneke aan haar bureau in een behandelkamer in haar praktijk. “Dan is alles klaar en dan is het wachten. Tot er ineens een gezin uit de lucht komt vallen.” Het eerste gezin dat boven de praktijk kwam wonen, kwam uit Eritrea, vertelt ze. Het was een vader met vijf kinderen.
Jojanneke is dankbaar dat ze het gezin een veilige plek kon bieden van waaruit ze hun leven in Dalfsen konden opbouwen. Ze is opgevoed met de overtuiging dat je wat over moet hebben voor anderen. Ze vindt het belangrijk dat haar eigen kinderen – de oudste is veertien, de jongste is vijf – zien dat niet iedereen het zo goed heeft als zij. “Dat we heel blij mogen zijn met wat we hebben.”

In eerste instantie waren de meeste mensen bijzonder sceptisch over haar plan om boven de praktijk vluchtelingen op te vangen, vertelt Jojanneke. Ze glimlacht. “Maar nu is vrijwel iedereen positief. Ik denk dat het eerder positief op de praktijk afstraalt dan negatief. Patiënten vragen vaak hoe het gaat met het gezin. Buren zijn betrokken, vluchtelingenwerk, de plaatselijke kerken.” Jojanneke heeft geen moment spijt gehad van haar besluit. Al was er wel een keer een situatie waarin ze niet zo goed wist wat ze moest doen. Het Eritrese gezin had familie uit Denemarken over en toen vond ze het iets té vol boven de praktijk. Ze vroeg de Thuisgevers om advies. Die waren direct beschikbaar en heel duidelijk. Zoveel bezoek moest ze niet accepteren. Dat was in strijd met de opgestelde regels. Het probleem was vervolgens in no time opgelost.

Nadat de gemeente een reguliere woning in Dalfsen had gevonden om het Eritrese gezin in door te plaatsen, besloot Jojanneke haar ruimte opnieuw beschikbaar te stellen. Op 25 november 2023 stond er een Syrisch gezin met drie kinderen (16, 14, 12) in de stromende regen met wat koffers voor de deur van haar praktijk. Het Syrische gezin is wat minder op zichzelf dan het Eritrese, vertelt Jojanneke. “Niet lang na hun aankomst hadden we hier een Sinterklaasviering voor collega’s. Sint kwam op de trekker aan en het Syrische gezin kwam ook kijken. Ze hebben de hele viering meegemaakt en pepernoten gegeten. Het was ontzettend gezellig.”

Ondertussen groeit haar fysiotherapiepraktijk maar door. Met pijn in haar hart heeft Jojanneke daarom besloten het contract met de gemeente te beëindigen. Eind mei pas, zodat de gemeente nog genoeg tijd heeft om een reguliere woning te vinden voor het Syrische gezin. Ze heeft de bovenruimte voor haar praktijk nodig en vindt dat ze daar als ondernemer dan ook voor moet kiezen. “Toch voel ik een enorme tweestrijd bij dat besluit.” Ze hoopt ontzettend dat anderen het stokje van haar overnemen. Mensen die twijfelen of ze thuisgeefinitiatiefnemer willen worden, mogen haar altijd bellen. Ze zou tegen hen willen zeggen: “Doe het gewoon.” Zijzelf heeft geen enkele negatieve ervaring. Ze is alleen maar intens dankbaar dat ze iets heeft kunnen doen voor mensen in nood.

Delen op Facebook Delen op X Delen op LinkedIn Delen via Email