Coen van Loon

verkenner / pionier

Thuisgever Coen woont in Rossum, bij Zaltbommel. Zijn thuis is een verbouwde boerderij in Rossum, bij Zaltbommel. “Onze dochter woont met haar gezin in het voorhuis en onze zoon woont op de eerste verdieping van de schuur. We hebben een soort familiale commune zeg maar, maar wel drie verschillende huishoudens.”

Coen is sinds 1995 diaken in de Katholieke Kerk. “In mijn arbeidzame leven was ik vooral werkzaam in parochies. Als diaken kon ik veel verantwoordelijkheid dragen en veel dingen doen voor mensen. In de laatste jaren voor mijn pensioen in december 2018 werkte ik in Amsterdam-Oost en Zuidoost. Daar ben ik in contact gekomen met ongedocumenteerde vluchtelingen die op straat of in kraakpanden sliepen. Met een hechte groep (het Code Rood Netwerk) hebben wij ze op allerlei manieren geholpen, vanuit het Wereldhuis van de Protestantse Diaconie in Amsterdam. Weer later, augustus 2020, ben ik secretaris geworden van de werkgroep Vluchtelingen van de Raad van Kerken Nederland. Mijn interesse in vluchtelingen is door die betrokkenheid in een steeds dieper vaarwater gekomen.”

Waarvoor kunnen mensen je bellen?
“Via de werkgroep vluchtelingen hoorde ik eind vorig jaar over de Thuisgevers. Kort na onze eerste kennismaking vroegen ze of ik voor een paar uur per week aan de slag wilde als pionier en verkenner in het team van de Thuisgevers. Ik vind dit leuk om te doen, het is een heel enthousiast team waar ik me van ganser harte tussen begeef. Ik hoop voor de Thuisgevers meer katholieke parochies te interesseren om mee te doen. Maar uiteraard mogen ook anderen contact met mij opnemen als ze een leeg gebouw ter beschikking willen stellen voor de tijdelijke huisvesting van statushouders.”

Wat drijft je om je voor de Thuisgevers in te zetten?
“Ik ben erg begaan met vluchtelingen. Ik begrijp de dillema’s van de politiek over de hoeveelheid vluchtelingen die naar Nederland komt, maar niemand kiest ervoor om op de vlucht te gaan. Iedereen zoekt een huis, veiligheid en een plek om te wonen. Als ze eenmaal hier zijn vind ik dat we voor hen moeten zorgen en dat ze een plek krijgen in de Nederlandse samenleving zodra ze statushouder zijn.”